تاریخچه ساخت اسکنر سه بعدی و هزینه آن

در این مقاله به تاریخچه ساخت اسکن سه بعدی و هزینه خرید اسکنر های سه بعدی می پردازیم.

این مقاله که از وبسایت MDPI ترجمه شده است، به روند تغییر قیمت اسکنرهای سه بعدی در طی پیشرفت تکنولوژی می پردازیم.

در واقع تاریخچه زیادی از اسکنرهای سه بعدی و عکس اسکنر های اولیه موجود نیست اما تیم سافت-میکر با ترجمه مقالات مرتبط در این زمینه سعی دارد برای خواننده فارسی زبان اطلاعات لازم را جمع آوری کرده‌است و در اختیار شما قرار داده ایم.

در ابتدای مقاله تاریخچه ساخت اسکن سه بعدی به قیمت این اسکنرها پرداختیم و سپس شیوه تغییر قیمت انها را در این سالها مورد بررسی قرار داده‌ایم.

قیمت اسکنر های سه بعدی اولیه

در شروع مقاله تاریخچه ساخت اسکنر سه بعدی به بررسی قیمت اسکنرهای سه بعدی پرداختیم.

زمانی که دینن و ون دی واتر در سال 1998 یک نمای کلی از اسکنرهای سه بعدی ارائه کردند، قیمت‌ها از 50،000 دلار تا 410،000 دلار متغیر بود و اسکنر 50،000 دلاری فقط قسمت‌های “جلو و جانبی” را تصویر می کرد.

در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000، کار بر روی ایجاد اسکنرهای کم هزینه آغاز شد. بورگزه و همکاران یک سیستم محدود را توسعه داد که از دو دوربین فیلمبرداری و یک نشانگر لیزری که به صورت دستی نگه داشته می شد و حرکت می کرد بهره می برد.

تاریخچه ساخت اسکنر سه بعدی

این سیستم در حالی که سبُک (15 کیلوگرم به اضافه وزن یک لپ تاپ) و قابل حمل است، به دلیل فرآیند حرکت لیزری دستی، به زمان زیادی برای اسکن نیاز دارد.

در سال 2001، روچینی و همکاران یک سیستم کمتر قابل حمل را نیز با هدف کاهش هزینه توسعه داد (متاسفانه هزینه مشخص نشده است،

اما در مقایسه با اسکنرهای 100،000 دلاری به عنوان “کم هزینه” شناخته می شد).

این سیستم از یک دوربین، شش چراغ و یک پروژکتور استفاده می کرد. عملکرد آن مشخص نشده بود، اما مشخص شد که برای گرفتن اسکن سه بعدی از مجسمه ها کافی است.

بررسی تغییر قیمت در مقاله تاریخچه ساخت اسکن سه بعدی

پس از گذشت سالیان از ساخت اولین اسکنرهای سه بعدی، روش ساخت آنها تغییر پیدا کرد.

تغییر در روش ساخت باعث کاهش چشمگیر قیمت ساخت اینگونه اسکنرها شد

کاهش قیمت ساخت اسکنر سه بعدی با پیشرفت تکنولوژی

هنگامی که Daanen (دین) و Harr (هِر) در سال 2013 مجدداً از یک بررسی در مورد قیمت اسکنرها انجام دادند،

متوجه شدند که محدوده قیمت به 10،000 تا 240،000 دلار کاهش یافته،

و زمان اسکن (به طور متوسط) کاهش یافته،

و تعداد بیشتری از اسکنرهایی که مورد بررسی قرار گرفتند از اسکن رنگی پشتیبانی می کردند.

در حالی که اسکنرهای انتخاب شده در این بررسی آنالوگ کامل نیستند،

نتایج بدست آمده نشان دهنده روند افزایش عملکرد و هزینه کمتر اسکنرها بود،

همانطور که در دستگاه های الکترونیکی معمول است.

با این حال، این راه‌حل‌ها نمی‌توانند یک شیء کامل را که نیاز به حرکت جسم/فرد دارد، به یکباره اسکن کنند.

تغییر در روش ساخت اسکنرهای سه بعدی در سال 2013

در سال 2013، Vezzetti (وزتی) و Violante (وایولِنت) استفاده از حسگرهای گرانشی نرخ زاویه‌ای مغناطیسی (MARG) را برای تقویت سایر حسگرهای ارزان ‌قیمت پیشنهاد دادند.

این فناوری می توانست با ارائه داده‌ های خروجی در قالب ارائه یک بُردار موقعیت،و برای بدست آوردن یک حرکت دقیق در زمینه اسکنر سه بعدی متحرک، مورد استفاده قرار گیرد.

این فناوری در یک نمونه اولیه اسکنر دستی گنجانده شد، که مشخص شد سطح خطای متوسط ​​آن کمتر از 2 میلیمتر است.